کاهش دیسترس دیابت، کنترل قند خون را بطور غیر مستقیم در دیابت نوع 1 بهبود می بخشد

7 ژوئن 2021 - یک مطالعه جدید منتشر شده در مجلهDiabetes Care ، نشان داد که کاهش پریشانی مربوط به دیابت نوع 1، خود مراقبتی دیابت را بهبود می بخشد و همین امر منجر به بهبود کنترل قند خون می شود.

مدت هاست که محققان می دانند پریشانی ناشی از دیابت - یا diabetes distress که نگرانی بیش از حد در مورد دیابت یا کنترل قند خون، یا احساس ناتوانی در مقابل دیابت است - با کنترل بدتر قند خون و بدتر شدن سایر نتایج مرتبط با دیابت، همراه است. اما رابطه بین این نتایج و پریشانی دیابت، همیشه دقیقاً روشن نبوده است، زیرا ممکن است این ارتباط دو جهته باشد- تصور اینکه چگونه پریشانی می تواند منجر به نتایج بدتر شود یا اینکه کنترل دیابت چگونه می تواند منجر به پریشانی شود، دشوار نیست. بنابراین طراحی مطالعه جدید قابل توجه است، زیرا به سادگی نتایج را در افراد مبتلا به سطوح مختلف پریشانی دیابت مقایسه نکرده است، بلکه اثرات یک برنامه هدفمند با هدف کاهش پریشانی دیابت را اندازه گیری نموده است.

شرکت کنندگان در این مطالعه 301 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 1 ، با میانگین سنی 45 سال و متوسط ​​سطحA1C (معیاری از چگونگی کنترل طولانی مدت قند خون) 8.8 درصد بودند، که نشان دهنده کنترل قند خون کمتر از مقدار ایده آل است. شرکت کنندگان به طور تصادفی در یکی از دو گروه قرار گرفتند، با این هدف که مشخص گردد چه نوع از مداخلاتی به کاهش پریشانی دیابت کمک می کند. گروه اول در مداخله ای با رویکرد مستقیم مقابله با پریشانی دیابت شرکت کردند که در آن افراد به شنیدن و بحث در مورد روشهای کاهش بار روانی دیابت می پرداختند. گروه دوم در مداخله ای با رویکردی مبتنی بر آموزش شرکت کردند تا تاثیر یادگیری بیشتر در مورد دیابت و مدیریت آن بر پریشانی دیابت مشخص گردد. شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه و همچنین نه ماه بعد، از نظر دیسترس دیابتی که خود فرد گزارش می دهد و میزان مراقبت از خود، هموگلوبینA1C  و میزان دفعات افت قند خون (هیپوگلایسمی) ارزیابی شدند.

کاهش پریشانی دیابت با کنترل بهتر قند خون مرتبط است

محققان دریافتند که صرف نظر از اینکه شرکت کنندگان در کدام گروه قرار گفته بودند، کاهش پریشانی دیابت با مراقبتهای بهتر از خود و کنترل بهتر قند خون مرتبط بود. افرادی که کاهش دیسترس دیابتی را تجربه کردند، دوزهای کمتری از انسولین خود را فراموش کردند، تنظیم دوز انسولین خود را بطور منظم انجام می دادند، قند خون را به طور مکرر آزمایش می کردند و احتمال بیشتری داشت که از دستگاه نظارت مستمر بر قند(CGM) استفاده کنند. آنها همچنین دوره های کمتری از افت قند خون را تجربه کرده و با گذشت زمان به سطحA1C پایین تری دست یافتند.

محققان در این مقاله خاطر نشان کرد: شرکت کنندگانی که در گروه مقابله ی مستقیم با پریشانی دیابت بودند، بیشتر از افراد گروه آموزش مدار، کاهش دیسترس دیابت را تجربه کردند. اما هر دو رویکرد موفقیت آمیز بودند، بنابراین ممکن است یک مداخله مبتنی بر رویکردهای روانشناختی و آموزشی بتواند در کاهش پریشانی دیابت موثر باشد.

محققان نوشتند: این نتایج نشان می دهد که کاهش پریشانی دیابت، مستقیماً بر نتایج قند خون تأثیر نمی گذارد، بلکه در عوض "از طریق بهبود رفتارهای مراقبت از خود" به بهبود قند خون کمک می کند. این یافته ها "از اهمیت ادغام مدیریت بیماری با مداخلاتی برای مقابله با پریشانی دیابت برای به حداکثر رساندن پیشرفت ها در کنترل قند خون"، پشتیبانی می کند.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2021/06/07/reducing-diabetes-distress-improves-glucose-control-in-type-1/